10 november - 12 november
Wellington | Noordereiland | Nieuw-Zeeland
Astelia Apartment Hotel
Toyota Corolla
Wellington is de laatste bestemming van onze rondreis op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. We hebben één volle dag de tijd om de hoofdstad van de Kiwi’s te ontdekken voordat we met onze gehuurde auto op de ferry stappen om onze Nieuw-Zeeland rondreis te vervolgen op het Zuidereiland. De dagplanning in Wellington? Ons verwonderen in het Te Papa museum om daarna met de Cable Car af te reizen naar de botanische tuin waar we de dag afsluiten.
Vanaf Turangi is het ruim vier uur rijden naar Wellington. Een lange autorit, dus we stoppen halverwege de route bij het plaatsje Bulls, een plaatsnaam waar de inwoners -getuige hun vele stieren uitingen- erg trots op zijn. We verblijven twee nachten in het Astelia Apartment Hotel. We hebben een luxe kamer met een bescheiden eigen keuken (met vaatwasser!) waar we graag gebruik van maken.
Gezien de regenachtige ochtend besluiten we onze dag in Wellington te beginnen met een bezoek aan het Te Papa Museum. De entree van dit museum is gratis, alhoewel er wel tijdelijke betaalde tentoonstellingen zijn. Dit valt niet tegen, aangezien het museum een vooraanstaande reputatie heeft. Bij binnenkomst blijkt dat wij niet de enige zijn met dit idee, want ik heb nog nooit zo’n druk bezocht museum gezien (laat staan op een maandag). Het nationaal museum van Nieuw-Zeeland bezit dan ook zes verdiepingen met exposities gewijd aan de rijke historie, cultuur en natuur van het land. Wanneer wij het museum bezoeken draait er een tijdelijke tentoonstelling over de rol van de Nieuw-Zeelandse soldaten in de mislukte invasie van Gallipoli tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dit is vanuit meerdere oogpunten een zeer fraaie tentoonstelling.
Aan de hand van een tijdlijn met levensgrote beelden, audio-opnames, video’s, attributen, dagboeken en digitale weergaven van de frontlinies word je volledig meegezogen in de kansloze poging om het Ottomaanse Rijk binnen te vallen. Het verhaal krijg je te zien vanuit de perspectieven van vijf Nieuw-Zeelandse militairen en één dokter die de gewonden behandelde. Waar iedereen bij de start van de oorlog nog overliep van enthousiasme en zin had in een groot avontuur, gaat deze veldslag de boeken in als een dramatische invasie. De eerste grote operatie van het ANZAC leger (Australian and New Zealand Army Corps) wordt een fiasco, maar draagt wel bij aan het nationale bewustzijn in beide landen. Een meeslepende expositie!
Verder op tweede verdieping bevindt zich de vaste tentoonstelling over de unieke natuur van Nieuw-Zeeland. Zo wordt er veel aandacht besteed aan de geologische geschiedenis en actualiteit die het land zo kenmerkt. Je leert over platentektoniek die NZ parten speelt en kun je in een zogeheten aardbevingsattractie ervaren hoe het is om een aardbeving mee te maken. Verder staan de inheemse dieren centraal. Wederom interessant! Over de Nieuw-Zeelandse natuur raak je immers nooit uitgelezen. Op de derde verdieping lopen we in een sneller tempo door de expositie over de bedreigingen voor de natuur als gevolg van de komst van de mens op de twee eilanden.
Na ons bezoek aan Te Papa maken we kennis met de historische kabelbaan van Wellington (opgericht in 1902). Dit is dé bezienswaardigheid van de stad. De kabelbaan, die zowel door de lokale bevolking als door reizigers wordt gebruikt, brengt ons vanaf het centrum in een paar minuten naar de heuvels van de botanische tuin. Bij deze laatste halte bevindt zich ook ook het Cable Car Museum. Naast de nodige achtergrondinformatie vind je hier ook nog een oud windhouse waar vroeger de kabels werden getrokken. Bovendien staan er twee voormalige kabelwagens. Een retourkaartje kost 8 dollar per persoon, toegang tot het Cable Car Museum en de botanische tuin is gratis. We wilden ook graag een kijkje nemen in Wellingtons Space Place (gelegen in de botanische tuin), maar dit gebouw is op meerdere doordeweekse dagen helaas gesloten.
Volgens The Times is het Wellington Museum een van de beste musea ter wereld. Wij hebben vanwege de vroege sluitingstijd slechts een half uurtje om door het museum te lopen. We zien echter snel genoeg dat dit museum de geschiedenis van Wellington op geheel eigen wijze onder de aandacht brengt. Wel denken we met een langer bezoek aan Te Papa de juiste keuze gemaakt te hebben. Hier leer je immers meer over Nieuw-Zeeland als land.
Na 10 dagen rondreizen op het Noordereiland is het tijd om de oversteek te maken naar het hopelijk net zo mooie Zuidereiland. Direct bij het huren van onze auto hebben we bij GoRentals een ferryticket gekocht, dus we hoeven enkel de ferryterminal voor vehicles in te rijden. Dit moet wel een uur voor vertrek, dus we zijn netjes om 7:45 uur bij de check-in. De ferry is een serieus grote boot met drie verdiepingen dus het is logisch dat het een tijdje duurt voordat we onze auto er op kunnen rijden. Binnen zit het allemaal flink vol dus we zijn blij als we een zitplekje hebben op de eerste verdieping. Op het schip (genaamd Interislander) bevindt zich ook een restaurant waar je relaxt zit, maar geen uitzicht hebt op buiten en dit willen we wel. Immers staat de bootreis erom bekend dat je langs mooie baaien vaart.
De beste plekken vind je nog een verdieping hoger, maar deze zitten al vol wanneer we dat ontdekken. Veel plezier hadden we er ook niet van gehad, want we moeten ons al snel concentreren op het niet zeeziek worden. Hier hebben wij normaal gesproken nauwelijks last van, maar zodra de boot de baai uit is en op open zee vaart, zorgt het ruige water ervoor dat de ferry alle kanten op gaat. Tessa probeert wat te slapen en ik ga naar buiten op het dek om misselijkheid te voorkomen. Onze beide pogingen slagen en gelukkig vaart de ferry 1,5 uur later alweer in rustiger water. De faciliteiten op de boot zijn prima. Naast het restaurant zijn er nog andere eetgelegenheden, een drinkwaterpunt, genoeg wc’s en zelfs een bioscoop!
Het uitzicht vanaf de boot is inderdaad fraai. Je ziet bijna continu felgroene steile kliffen en door het heldere zonnige weer krijgt het zeewater een mooie kleur. Zoals gepland komen we netjes drie uur later aan in Picton waar we onze Nieuw-Zeeland rondreis nog 2,5 week zullen voortzetten op het Zuidereiland.
Wellington mag dan de hoofdstad van Nieuw-Zeeland zijn, met nog geen 200.000 inwoners voelt het meer aan als een provinciale stad. Toch is Wellington een stuk leuker dan Auckland, wat met 1,5 miljoen inwoners het economische hart van Nieuw-Zeeland vormt, maar het cultureel moet afleggen tegen Wellington. Met internationaal hoog aangeschreven musea zoals het Te Papa Museum & Wellington Museum kan een ieder zich prima vermaken. Bovendien bezit de stad met de Cable Car nog een unieke historische attractie.
✅ Gemoedelijke kleine hoofdstad zorgt voor een provinciale stadsfeer.
✅ Met Te Papa en Wellington Museum bezit de stad twee gerenommeerde musea.
✅ De Cable Car is een leuke historische attractie
✅ Lord of the Rings fan? Bezoek de studio’s waar de Hobbit binnen scènes o.a. zijn gemaakt.
❌ Beperk je bezoek tot maximaal twee volle dagen, dan leer je de stad voldoende kennen. Wellington biedt geen vermaak voor een lange verblijfsperiode.
TIP: maak bij het Cable Car Museum een foto van het karretje met Wellington op de achtergrond. Vanaf deze heuvel vang je zo een mooi typerend beeld van de stad!