De 1.200 km lange Nullarbor Plain woestijnvlakte doorkruisen

17 oktober - 20 oktober 2023

Na Perth, Margaret River en Esperance beginnen we met de Nullarbor Plain aan het volgende hoofdstuk van onze camperreis door Zuid-Australië. In drie dagen willen we de 1.200 km lange woestijnvlakte doorkruisen die West-Australië en Zuid-Australië met elkaar verbindt. We staan voor een spannend avontuur, want de Nullarbor oversteken is ook voor Australiërs echt een ding. Er wacht ons een lange tocht door het enorme niets. 

We rijden in twee uur van Esperance naar Norseman, een camperrit van de bewoonde wereld met begroeiing naar de rand van het woestijngebied. Onderweg naar Norseman zien we regelmatig stukken grond die helemaal zijn verzilt. Droge en zoute landschappen herinneren je eraan dat je naar een woestijnvlakte reist.

Norseman stelt als plaatsje niks voor. Het heeft een eigen politiekantoor, informatiecentrum, één restaurant, één supermarkt en verder wat verlaten winkels en woningen. Kortom; een plek om de volgende dag ook weer snel te verlaten. 

Vanaf Norseman rijden we op onze eerste dag door de Nullarbor naar Cocklebiddy. Een camperit van 437 kilometer waarbij we onderweg een paar stops maken. Het landschap begint nog relatief groen maar wordt langzaam steeds droger en kaler. De Nullarbor heeft een semi-aride klimaat met extreem weinig neerslag waardoor de vegetatie schaars is. Toch is het opvallend dat er überhaupt bomen en struiken kunnen leven in een plek waar amper regen valt.  

De eerste stop is bij het gehucht Balladonia waar we tanken, lunchen en kort het Balladonia Museum bezoeken dat in het gebouw zit dat gedeeld wordt met het motel en tankstation. Hiernaast staat nog een caravanpark en dat vormt dan ook gelijk het plaatsje. In dit kleine museum leren we over de geschiedenis van de regio. Begin 20e eeuw zijn er Afghaanse herders met kamelen uit Pakistan en India naar dit gebied gekomen om vervoer door deze woestijn mogelijk te maken. Een apart informatieblok in het museum is gewijd aan het neergestorte ruimtepuin van een NASA satelliet vlakbij Balladonia. Hierdoor werd dit gehucht in 1979 ineens wereldberoemd en werd het overspoeld door de internationale pers. De president van USA (Jimmy Carter) belde zelfs met de toenmalige restauranthouder om zijn excuses aan te bieden. 

Op onze tweede dag door de Nullarbor rijden we 470 kilometer van Cocklebiddy naar Nullarbor. Laatstgenoemde is een roadhouse dat de naam van het woestijngebied draagt omdat het dichtbij de Nullarbor Plain gelegen is. Dit is het relatief kleine gebied waar letterlijk niks groeit. 

De weg wordt na Eucla nog droger en kaler. De bomen maken plaats voor struiken en grassen. We zien vlak naast de weg op twee verschillende momenten twee emoes. Ook zien we een arend voorbij vliegen. Een welkome afleiding en fijn om na al die dode dieren op de weg ook nog levende dieren te kunnen bewonderen.

Vanaf de staat Zuid-Australië rijd je dichter langs de kust. De mooiste uitzichten zijn op en vanaf de hoge Bunda Cliffs. De Bunda Cliffs zijn indrukwekkende kalkstenen kliffen die dramatisch oprijzen langs de kustlijn van de Nullarbor Plain. Ze kunnen hoogtes bereiken tot meer dan 90 meter en bieden een adembenemend uitzicht op de Zuidelijke Oceaan. Deze kliffen zijn een gevolg van langdurige erosie door wind en golven die deze steile klifranden hebben gevormd. Een spectaculair beeld dat een mooi voorproefje is voor de fraaie kusten die ons later nog te wachten staan in Zuid-Australië. 

We overnachten in het gehucht “Nullarbor” waar een roadhouse, tankstation en een caravanpark is. Op het caravanpark wordt door middel van posters herhaaldelijk gewaarschuwd voor dingo’s en slangen die hier veel opduiken. Gelukkig zien we er geen. 

Op de derde en laatste dag door de woestijn rijden we van Nullarbor naar Ceduna, met 300 kilometer de kortste etappe door de woestijnvlakte. Het waait ontzettend hard, de camper beweegt alle kanten op in het lege landschap waar de wind vrij spel heeft. We komen onderweg ook langs een smeulend bosbrandje, hier is vandaag ook een waarschuwing voor vanwege de harde wind en extreme hitte (34 graden). 

We stoppen bij de Head of Bight, dit is een betaald uitzichtpunt op zee waar je voor 16 dollar per persoon toegang krijgt en als je geluk hebt van dichtbij migrerende walvissen kunt spotten. Tot 31 oktober is de kans aanwezig om hier walvissen te zien. We zijn er eind oktober dus we hebben een goede kans, maar we horen van andere toeschouwers dat er geen walvissen zijn dus we besluiten deze veel te hoge entree niet te betalen en snel weer door te rijden naar Ceduna, de eindbestemming van de lange reistocht door de Nullarbor. 

De vlakke, open landschappen van de woestijn bieden vaak een vrij uitzicht op de horizon. In de woestijn is er bovendien over het algemeen minder luchtvervuiling en minder vocht in de atmosfeer, wat resulteert in helderdere luchten. Hierdoor kunnen we dagelijks maximaal van de zonsondergang genieten.

‘’Nullarbor’’ betekent in het latijn ‘’geen boom’’ en hoewel het slechts een klein deel is waar je dit letterlijk moet nemen, blijft het een desolaat woestijngebied dat nauwelijks bewoond is. Natuurlijk is het op sommige momenten saai om urenlang door dezelfde natuur te rijden, maar gelukkig zijn er nog wel een aantal bezienswaardigheden zoals Balladonia Museum, Bunda Cliffs en Head of Bight. Toch zit de fun juist in de totale belevenis om de 1.200 km lange woestijnvlakte in een paar dagen te doorkruisen. Wat een ervaring! We spraken tijdens onze reis veel Australiërs die nog nooit over deze weg zijn gereden en behoorlijk onder de indruk waren dat wij met de camper dit verlaten woestijngebied wel hebben getrotseerd.

✅ In de woestijn geniet je dagelijks van de mooie felrode zonsondergangen. 

✅ Mooie kliffen in het gebied van de Bunda Cliffs. 

✅ Als je geluk hebt dan kun je in het juiste seizoen (april t/m oktober) walvissen zien langs de kust.

✅ Onvergetelijke ervaring om door zo’n groot woestijngebied te rijden.

❌⁠⁠⁠⁠ Het uitgestrekte landschap kan eentonig worden omdat je uitzicht soms urenlang niet verandert.

❌ Er zijn geen serieuze plaatsjes, winkels, internetbereik of andere voorzieningen. Je moet het hebben van simpele roadhouses. 

❌ Het betreft een woestijngebied waar het in de zomer dus vreselijk heet wordt. Houd hier rekening mee. Wij reisden in oktober (lente) waardoor het nog goed te doen was. Nog steeds is het zonnig en werd de was buiten lekker snel droog. 

Tip 1: sla voorafgaand aan je trip door de Nullarbor genoeg voedsel in.

Tip 2: bepaal vooraf hoe lang je wilt rijden. Maak een plan en waak ervoor dat je niet teveel gaat rijden op één dag. Dit is niet leuk en vergroot de kans op vermoeidheid achter het stuur.