De 1.200 km lange Nullarbor Plain woestijnvlakte doorkruisen

De Nullarbor oversteken

20 oktober - 24 oktober 2023

Vlag Australië

Nullarbor Plain | West-Australië & Zuid-Australië

Bed icoon

Norseman: Acclaim Gateway Caravan Park

Bed icoon

Cocklebiddy: roadhouse

Bed icoon

Nullarbor: roadhouse

Bed icoon

Ceduna: Big4 Ceduna Tourist Park

Camper icoon

Britz Voyager

Dagplanning Nullarbor

Na Perth, Margaret River en Esperance beginnen we met de Nullarbor Plain aan het volgende hoofdstuk van onze camperreis door Zuid-Australië. In drie dagen willen we de 1.200 km lange woestijnvlakte doorkruisen die West-Australië en Zuid-Australië met elkaar verbindt. We staan voor een spannend avontuur, want de Nullarbor oversteken is ook voor Australiërs echt een ding. Er wacht ons een lange tocht door het enorme niets. 


Norseman als uitvalsbasis voor de Nullarbor

We rijden in twee uur van Esperance naar Norseman, een camperrit van de bewoonde wereld met begroeiing naar de rand van het woestijngebied. Onderweg naar Norseman zien we regelmatig stukken grond die helemaal zijn verzilt. Droge en zoute landschappen herinneren je eraan dat je naar een woestijnvlakte reist.

Visitor Center Norseman

Norseman is het laatste dorpje voordat het grote niets van de Nullarbor Plain aanbreekt en daarom is het de ideale uitvalsbasis voorafgaand aan een tocht door de woestijn. Aangekomen in Norseman laten we ons informeren bij het moderne informatiecentrum dat in 2020 nieuw is geopend. Het ziet er prachtig uit. Dankzij het behulpzame personeel en na uitgebreid bestuderen van de kaarten, maken we een plan waar we in drie dagen door de woestijn zullen rijden. Een tocht door zo’n groot kaal landschap mogen we niet onderschatten, dus het is belangrijk om goed voorbereid te zijn. Verder gebruiken we de middag om nog wat laatste boodschappen te doen, want in de Nullarbor zijn geen winkels te vinden. Alleen in de paar roadhouses kun je wat simpele dingen kopen.

Norseman stelt als plaatsje niks voor. Het heeft een eigen politiekantoor, informatiecentrum, één supermarkt en een paar restaurants. Verder zijn er alleen wat verlaten winkels en woningen te vinden. Kortom; een plek om de volgende dag ook weer snel te verlaten. 


Reisdag van Norseman naar Cocklebiddy

Vanaf Norseman rijden we op onze eerste dag door de Nullarbor naar Cocklebiddy. Een camperrit van 437 kilometer waarbij we onderweg een paar stops maken. Het landschap begint nog relatief groen maar wordt langzaam steeds droger en kaler. De Nullarbor heeft een semi-aride klimaat met extreem weinig neerslag waardoor de vegetatie schaars is. Toch is het opvallend dat er überhaupt bomen en struiken kunnen leven in een plek waar amper regen valt.  

Rijden door de Nullarbor

Balladonia Museum

De eerste stop is bij het gehucht Balladonia waar we tanken, lunchen en kort het Balladonia Museum bezoeken dat in het gebouw zit dat gedeeld wordt met het motel en tankstation. Hiernaast staat nog een caravanpark en dat vormt dan ook gelijk het plaatsje. In dit kleine museum leren we over de geschiedenis van de regio. Begin 20e eeuw zijn er Afghaanse herders met kamelen uit Pakistan en India naar dit gebied gekomen om vervoer door deze woestijn mogelijk te maken. Een apart informatieblok in het museum is gewijd aan het neergestorte ruimtepuin van een NASA satelliet vlakbij Balladonia. Hierdoor werd dit gehucht in 1979 ineens wereldberoemd en werd het overspoeld door de internationale pers. De president van USA (Jimmy Carter) belde zelfs met de toenmalige restauranthouder om zijn excuses aan te bieden. 

‘’90-mile straight’’ weg

90 mile straight

Vanaf het Balladonia Museum is het 25 minuten rijden naar de start van de langste rechte autoweg in Australië. We benutten het fotomoment bij het 90-mile straight bord. Gek om 1,5 uur lang rechtdoor te rijden door een eentonig natuurgebied waar niks gebeurt. Scherp blijven dus om niet in slaap te vallen tijdens het rijden. Wat helpt is dat we gemiddeld iedere 5 minuten wel een tegenligger tegenkomen die we -volledig volgens goed gebruik hier- sympathiek begroeten met een handgebaar. Op de kaart zie je goed hoe kaarsrecht de weg is, pas na 146 kilometer kom je de eerste bocht tegen. Deze weg is overigens ook één van de langste rechte wegen in de wereld, in Saudi-Arabië bestaat de langste volledig rechte weg.  

Caiguna Blowhole


Caiguna Blowhole

We stoppen kort bij de Caiguna Blowhole. Hoewel direct naast de weg gelegen, zit het behoorlijk verstopt en rijden we er eerst aan voorbij. Dit is geen blaasgat waar water uitkomt, maar waar wind doorheen blaast. We voelen inderdaad koude wind uit het gat komen, maar niet zo krachtig als wanneer het stormt. We realiseren ons pas later dat we onderweg nog door een tijdzone zijn gereisd, in het gehucht Caiguna blijkt het ineens 45 minuten later te zijn, heel vreemd! 

 

We overnachten in Cocklebiddy dat eigenlijk alleen bestaat uit een roadhouse. Hoewel er een caravan / camper park is, voelt het meer als een truckersplaats zo langs de weg en bij een tankstation waar voornamelijk vrachtwagens voorbij komen. Bij dit roadhouse zitten een aantal handige basisvoorzieningen zoals een restaurant, wc's en tegen betaling douches en water voor het vullen van de camper of caravan.


Reisdag Cocklebiddy - Nullarbor

Op onze tweede dag door de Nullarbor rijden we 470 kilometer van Cocklebiddy naar Nullarbor. Laatstgenoemde is een roadhouse dat de naam van het woestijngebied draagt omdat het dichtbij de Nullarbor Plain gelegen is. Dit is het relatief kleine gebied waar letterlijk niks groeit. 

Eucla: grensovergang van twee staten en een aparte tijdzone

Grensovergang West/Zuid-Australië

Op de tweede dag door de Nullarbor steken we bij het plaatsje Eucla de grens over van de staten West-Australië en Zuid-Australië. Het is een serieuze grensovergang die doet vermoeden dat je een landgrens passeert. Vanuit onze kant komt de controle pas later, maar het verkeer vanuit de zuidelijke staat wordt hier streng gecontroleerd op dierlijke producten, fruit en groente in verband met fruitvliegjes en het beschermen van de biodiversiteit. Met het betreden van een nieuwe staat komen we ook direct weer in een nieuwe tijdzone. In Australië zijn ze dol op van die vage tijdverschillen. Het is hier namelijk 1 uur en 15 minuten later dan in West-Australië.

 

De Eucla-tijdzone is uniek vanwege zijn niet-standaard tijdverschil met de wereldwijde klok en tijdsindeling van het UTC. Daarnaast is de Eucla tijdzone speciaal, omdat het van invloed is op een relatief klein aantal mensen vanwege de dunbevolkte aard van het gebied.

 

Bij Eucla rijden we over een onverharde weg naar het oude Telegraph Station dat nu een ruïne is geworden. We lopen door de duinen naar de kust die vlakbij is. Voor het eerst in dagen zien we weer de zee. Hier zien we tevens nog een zwarte rog in de groen gekleurde branding. 

De weg wordt na Eucla nog droger en kaler. De bomen maken plaats voor struiken en grassen. We zien vlak naast de weg op twee verschillende momenten twee emoes. Ook zien we een arend voorbij vliegen. Een welkome afleiding en fijn om na al die dode dieren op de weg ook nog levende dieren te kunnen bewonderen.

Bunda Cliffs

Bunda Cliffs

Vanaf de staat Zuid-Australië rijd je dichter langs de kust. De mooiste uitzichten zijn op en vanaf de hoge Bunda Cliffs. De Bunda Cliffs zijn indrukwekkende kalkstenen kliffen die dramatisch oprijzen langs de kustlijn van de Nullarbor Plain. Ze kunnen hoogtes bereiken tot meer dan 90 meter en bieden een adembenemend uitzicht op de Zuidelijke Oceaan. Deze kliffen zijn een gevolg van langdurige erosie door wind en golven die deze steile klifranden hebben gevormd. Een spectaculair beeld dat een mooi voorproefje is voor de fraaie kusten die ons later nog te wachten staan in Zuid-Australië. 

Uitzicht vanaf Bunda Cliffs

We overnachten in het gehucht “Nullarbor” waar een roadhouse, tankstation en een caravanpark is. Op het caravanpark wordt door middel van posters herhaaldelijk gewaarschuwd voor dingo’s en slangen die hier veel opduiken. Gelukkig zien we er geen. 


Reisdag Nullarbor - Ceduna

Op de derde en laatste dag door de woestijn rijden we van Nullarbor naar Ceduna, met 300 kilometer de kortste etappe door de woestijnvlakte. Het waait ontzettend hard, de camper beweegt alle kanten op in het lege landschap waar de wind vrij spel heeft. We komen onderweg ook langs een smeulend bosbrandje, hier is vandaag ook een waarschuwing voor vanwege de harde wind en extreme hitte (34 graden). 

Head of Bight

We stoppen bij de Head of Bight, dit is een betaald uitzichtpunt op zee waar je voor 16 dollar per persoon toegang krijgt en als je geluk hebt van dichtbij migrerende walvissen kunt spotten. Tot 31 oktober is de kans aanwezig om hier walvissen te zien. We zijn er eind oktober dus we hebben een goede kans, maar we horen van andere toeschouwers dat er geen walvissen zijn dus we besluiten deze veel te hoge entree niet te betalen en snel weer door te rijden naar Ceduna, de eindbestemming van de lange reistocht door de Nullarbor. 

Pier Ceduna

Ceduna

We verlaten het woestijngebied met een voldaan gevoel. We zijn er goed doorheen gekomen. Het viel door onze (mentale) voorbereiding ook mee, maar het is ook weer fijn om in normaal bewoond gebied te komen. 

We slapen in Ceduna, een voormalig vissersdorpje en de uitvalsbasis voor de woestijn of (zoals in ons geval) de eerste stop in de bewoonde wereld na de Nullarbor. Hier loopt Max over de krakkemikkige vervallen houten pier om lekker uit te waaien. Na dagen zonder internet gebruiken we de rest van de dag om met goede internetverbinding op de Big4 camping het een en ander uit te zoeken en voor te bereiden voor de komende dagen. 

Mooie zonsondergangen

De vlakke, open landschappen van de woestijn bieden vaak een vrij uitzicht op de horizon. In de woestijn is er bovendien over het algemeen minder luchtvervuiling en minder vocht in de atmosfeer, wat resulteert in helderdere luchten. Hierdoor kunnen we dagelijks maximaal van de zonsondergang genieten.


Conclusie Nullarbor Plain

‘’Nullarbor’’ betekent in het latijn ‘’geen boom’’ en hoewel het slechts een klein deel is waar je dit letterlijk moet nemen, blijft het een desolaat woestijngebied dat nauwelijks bewoond is. Natuurlijk is het op sommige momenten saai om urenlang door dezelfde natuur te rijden, maar gelukkig zijn er nog wel een aantal bezienswaardigheden zoals het Balladonia Museum, Bunda Cliffs en Head of Bight. Toch zit de fun juist in de totale belevenis om de 1.200 km lange woestijnvlakte in een paar dagen te doorkruisen. Wat een ervaring! We spraken tijdens onze reis veel Australiërs die nog nooit over deze weg zijn gereden en behoorlijk onder de indruk waren dat wij met de camper dit verlaten woestijngebied wel hebben getrotseerd.

3 sterren

✅ In de woestijn geniet je dagelijks van de mooie felrode zonsondergangen

✅ Mooie kliffen in het gebied van de Bunda Cliffs. 

✅ Als je geluk hebt dan kun je in het juiste seizoen (april t/m oktober) walvissen zien langs de kust.

✅ Onvergetelijke ervaring om door zo’n groot woestijngebied te rijden.

 

❌⁠⁠⁠⁠ Het uitgestrekte landschap kan eentonig worden omdat je uitzicht soms urenlang niet verandert.

❌ Er zijn geen serieuze plaatsjes, winkels, internetbereik of andere voorzieningen. Je moet het hebben van simpele roadhouses. 

Het betreft een woestijngebied waar het in de zomer dus vreselijk heet wordt. Houd hier rekening mee. Wij reisden in oktober (lente) waardoor het nog goed te doen was. Nog steeds is het zonnig en werd de was buiten lekker snel droog. 

Tip 1: sla voorafgaand aan je trip door de Nullarbor genoeg voedsel in, maar houd rekening met de restricties bij de  grensovergang van West- en Zuid-Australië.

Tip 2: bezoek voorafgaand aan je roadtrip door de Nullarbor een informatiecentrum en bepaal hoe lang je elke dag maximaal wilt rijden. Maak een plan en waak ervoor dat je niet teveel gaat rijden op één dag. Dit is niet leuk en vergroot de kans op vermoeidheid achter het stuur. 


Foto's Nullarbor Plain