Stedentrip Rome: op bezoek in de Eeuwige Stad

Rome | Lazio | Italië

Hotel Galileo

KLM

Hoewel we drie volle dagen de tijd hebben om de hoofdstad van Italië te ontdekken, kunnen we het niet laten om de eerste avond al meteen een verkenningswandeling te maken richting het Colosseum, toevallig de dichtstbijzijnde highlight bij ons hotel. Het is een half uur lopen waarbij we grotendeels één lange saaie weg moeten aflopen. Wanneer we eindelijk de hoek om zijn, worden we werkelijk overdonderd door het aanzicht van het in  donker verlichte Colosseum. Natuurlijk kennen we de foto’s en tv-beelden ervan, maar de imposante verschijning maakt ons sprakeloos. Ineens staan we oog in oog met één van de zeven nieuwe wereldwonderen. Door aardbevingen in de middeleeuwen is het Colosseum deels schuin afgebroken, dit geeft het gedenkwaardige gebouw eigenlijk alleen nog meer statuur.

We ondervinden dat het inderdaad heel anders voelt om zo’n monument met eigen ogen te aanschouwen. De keizer Vespasianus bouwde de arena om indruk te maken op zijn onderdanen en om populariteit te winnen onder het volk. We mogen concluderen dat dit tweeduizend jaar later nog steeds lukt.

Bij Arke (tegenwoordig TUI ) hebben we voor onze Rome reis een totaalpakket afgenomen met daarin vlucht, verblijf, transfer vliegveld - hotel en een 48 uur Hop-On-Hop-Off busticket. In 2011 hebben we tijdens onze Spanje vakantie een dag in Barcelona de stad verkend met zo’n Hop-On-Hop-Off bus en dat was ons destijds goed bevallen. We hebben drie volle dagen de tijd om Rome te ontdekken waarvan we de eerste twee dagen er op uit trekken met de Hop-On-Hop-Off bus die ons naar allerlei bezienswaardigheden leidt.

De eerste stop met de tourbus is het Forum Romanum. We willen deze vlakte met ruïnes graag op de eerste dag bekijken, omdat het nu goed weer is met stralende zon en een strakke blauwe lucht. Dit plaatst niet alleen de overgebleven ruïnes in een nog mooier daglicht, het zorgt er ook voor dat we deze buitenactiviteit zonder regen kunnen beleven. Dit zou ons de daaropvolgende dagen niet gelukt zijn….

Ooit was het Forum Romanum het bruisende centrum van Rome. Om diverse redenen trokken inwoners uit de hele stad naar deze plek. Er werd gehandeld op de markt, publiekelijk gedebatteerd over politiek en mensen konden bij de verschillende tempels bidden tot de vele goden en godinnen die het Romeinse geloof rijk was. Ook werden de belangrijke beslissingen bij het Forum Romanum genomen. Er is altijd een bepaalde vorm voor verbeelding nodig om een goed idee te krijgen hoe een plek vol met ruïnes er ooit uit gezien heeft.

Bij het Forum Romanum valt dit nog wel mee, omdat er nog opvallend veel overeind staat, zoals bijvoorbeeld de Tempel van Vespasianus. Wat ook helpt, is dat er ontzettend veel bekend is over deze plek die vroeger zo belangrijk was. Het voelt daarom ook bijzonder om je in het tweeduizend jaar oude Romeinse hart te wanen.

De Palatijn is één van de zeven heuvels van Rome. Hij geldt als de heuvel die het eerst werd bewoond en was sinds de keizertijd de heuvel waar de keizers hun gevestigd paleis hadden. Net als bij het Forum Romanum is het opmerkelijk om te zien dat het per plek sterk verschilt wat er nog over is van de oorspronkelijke staat. Soms zie je enkel een paar oude stenen waar je niks van kunt maken, terwijl je 20 meter verder duidelijk vestingen en tempels terug ziet. Het is werkelijk onvoorstelbaar hoeveel ruïnes de Palatijn herbergt, er lijkt geen einde aan te komen. In tegenstelling tot het Forum Romanum kun je hier ook in betrekkelijke rust en privacy rondlopen.

Na twee uur wandelen, verlaten we de oude Romeinse heuvel om het drukkere Colosseum te bezoeken.

Teruglopend naar de opstaphalte van de Hop-On-Hop-Off bus wandelen we voorbij La Bocca della Verità (De Mond der Waarheid). Dit is een beroemde gebeeldhouwde afbeelding van een menselijk hoofd vlakbij het Circus Maximus. Het hoofd is afgebeeld op een grote marmeren schijf die stamt uit de Romeinse oudheid en vermoedelijk als onderdeel van een fontein of putdeksel gebruikt was. Het gezicht stelt waarschijnlijk een riviergod voor.

De Mond der Waarheid staat bekend als een eeuwenoude leugendetector. Een middeleeuwse legende vertelt dat van ieder die zijn hand in de mond steekt en een leugen spreekt zijn hand afgebeten zal worden. Tegenwoordig staan er dagelijks honderden toeristen in de rij om hun hand in het beeldwerk te stoppen. Vanwege het drukke schema besluiten wij een foto te maken vanaf de zijkant en de legende niet te testen.

Spaanse Trappen

De Hop-On-Hop-Off bus brengt ons ook bij de Spaanse Trappen waar we op één van de van de 135(!) treden even rustig kunnen zitten en bijkomen van de stedentrip tot dusver. De Spaanse Trappen dankt zijn naam aan het aangelegen plein Piazza di Spagna (het Spaanse Plein) vanwege de vroegere huisvesting van de Spaanse Ambassade op deze plek. Op Piazza di Spagna staat de kerk Trinità dei Monti en een fontein, genaamd Fontana della Barcaccia. Het is een aansprekende locatie waar zowel de toeristen als de Romeinen graag vertoeven.

Vanaf het Pantheon is het een paar minuten lopen naar de Trevifontein, wat één van de drukste plekken van de stad is. Hoewel we ons verheugd hadden op deze bezienswaardigheid wisten we dat de attractie gedevalueerd zou zijn, omdat de fontein volop in de steigers staat. Bovendien is het ontzettend druk en moeten we een speciaal parcours volgen langs de fontein waar we als mieren snel een foto mogen nemen waarna we aangespoord worden om door te lopen. Desondanks blijft de fontein een must-see, want als je goed kijkt zie je wel hoe prachtig de fontein is als je de bouwwerkzaamheden wegdenkt. Het is ook niet voor niets dat de fontein in veel films voorkomt. 

De Trevifontein is niet alleen een grote trekpleister, het blijkt ook een goudmijn te zijn. Bezoekers hebben in 2016 voor een recordbedrag van 1,4 miljoen euro aan muntgeld in de fontein gegooid. 

We besluiten aan het eind van de dag om uit de toeristenbus te stappen bij het Piazza Venezia. Op dit centrale plein met een onafgebroken verkeersstroom geniet je van hoogwaardig Italiaans straattheater dankzij het ontbreken van verkeerslichten. Piazza Venezia ontleent zijn naam aan het Palazzo Venezia, dat aan de rand van het plein staat. Dit gebouw deed dienst als de ambassade van de Republiek Venetië. Gedurende de 19e eeuw werd het gebouw gebruikt als zetel voor de Oostenrijkse ambassadeur. In 1917, tijdens de Eerste Wereldoorlog, nam de Italiaanse regering het paleis weer over. Ten tijde van het fascisme in Italië had Benito Mussolini zijn kantoor gevestigd in het Palazzo Venezia en hield op het balkon aan het Piazza Venezia zijn beruchte toespraken.

Het aanzicht van het plein wordt volledig gedomineerd door het witte monument van Victor Emanuel II. Dit witte statige gebouw trekt het meeste aandacht en is gebouwd tussen 1895 en 1911 ter ere van Victor Emmanuel II, de eerste koning van een verenigd Italië. Onder politiebegeleiding mogen we de trappen op lopen, waarbij de selfiesticks in de tas moeten blijven. Bij het zien van deze uitstekende apparaten fluiten de agenten zo hard als ze kunnen om de beeldwerken op het terrein te beschermen. Op het Piazza Venezia bevindt zich ook de Basilica San Marco, het Palazzo Bonaparte en het borstbeeld met de bijnaam Madame Lucrezia. 

Capilotijnse Wolvin

Voordat we teruggaan naar het hotel wandelen toevalligerwijs eerst nog voorbij het beeld van de Capilotijnse Wolvin (Lupa Capitolina), dit is de naam die gegeven is aan een bronzen beeldengroep die de legendarische stichter van Rome genaamd 'Romulus', zijn tweelingbroer 'Remus' en de zogende wolvin uitbeeldt. De beeldengroep is het symbool van de stad Rome. Zonder de wolvin zou Rome er niet zijn geweest.

Volgens de stichtingslegende werd de grootvader van Romulus en Remus, Numitor, ten val gebracht door zijn broer Amulius, die beval hen in de Tiber te gooien. Ze werden echter gered door een wolvin die voor hen zorgde in een grot, de Lupercal, tot de herder Faustulus hen vond en sindsdien opvoedde. Zo'n prominent beeldwerk verwacht je niet ineens op een willekeurige zuil terug te vinden, na onderzoek blijkt het ook om een replica te gaan.

Op onze laatste dag in Rome vertrekken we vroeg in de ochtendspits met de (drukke) metro naar het Vaticaan. We hebben hier een drie uur durende tour geboekt met een zeer enthousiaste vrouwelijke gids die haar groep steevast bijeen houdt met haar herhaaldelijke instructie: ‘’Follow the sunflower’’.  Een simpel maar doeltreffende methode. Hoewel we allebei niet gelovig zijn, schieten woorden tekort om de pracht en praal van de Sint-Pieterbasiliek, de Sixtijnse Kapel en het Vaticaans Museum te beschrijven. Met open mond staren we naar een oneindige reeks aan gouden fresco’s in het museum, terwijl je makkelijk een half uur kunt rondlopen in de kerk om je ogen de kost te geven aan alle versieringen. Het is ongelooflijk hoeveel rijkdom het Vaticaan in de loop der eeuwen heeft vergaard. Dankzij de georganiseerde tour slaan we niet alleen de urenlange rij over, we worden ook continu voorzien van interessante informatie door onze sympathieke gids. Zij wist ons o.a. meer te vertellen over de ouderwetse soldaten die in hun gek gekleurde uniformeren rondlopen. Het blijkt te gaan om de Zwitserse Garde, een groep huursoldaten uit Zwitserland die als paleis- en lijfwacht van de paus dient sinds 1505.

Wie denkt dat deze soldaten alleen een symbolische functie hebben, zit er naast. Het verdedigde paus Clemens VII tijdens de Sacco di Roma op 6 mei 1527 toen de Duits-Spaanse troepen van de rooms-katholieke keizer Karel V plunderend door de stad trokken. Daarbij kwamen 147 gardisten om het leven. De 42 overlevenden brachten de paus in veiligheid binnen de muren van de Engelenburcht.

Ter herinnering aan dit gebeuren worden nieuwe gardisten nog altijd op 6 mei beëdigd. Het blijkt maar weer dat Vaticaanstad echt een apart land is met dus een eigen leger.